Dag 1: Budel - San Francisco

We hadden de wekker om 4 uur gezet maar ik sliep er helemaal doorheen. Jeroen duwde me 04.05 uit bed want ik zou het eerste in de douche gaan. Om 6 uur waren we helemaal startklaar en vertrokken we naar m`n zusje en daarna haalde we m`n vader op. Zij brengen en halen ons van Schiphol. Rond 8 uur kwamen aan op Schiphol en na de paspoortcontroles gingen we een hapje eten. Jeroen wilde Spagetti en werd niet vriendelijk behandeld. Wij zeiden tegen elkaar dat word straks helemaal anders in Amerika want daar doen ze wel vriendelijk voor de tip. Nadat we wat gegeten hadden gingen we wat shoppen. We hebben daar alleen wat drinken, Sudoku puzzels en wat leesboekjes gekocht voor de vliegreis. Inmiddels was het half 10 en we gingen eens op zoek bij welke gate we moesten zijn. Toen we op de monitoren keken zagen we dat we om 10.00 al konden inchecken. Dat was dus een meevaller want we dachten dat we nog een dik uur zouden moeten wachten. Normaal zouden we om 11.10 vertrekken uit Nederland maar het werd 20 minuten later. Het opstijgen vond ik nu wel heel leuk en Jeroen zei dat het kwam door de reisziekte pillen die we hadden ingenomen want blijkbaar word je daar suf van. Jammergenoeg zaten we deze keer niet bij de raam maar in het midden. De vlucht duurde 11 uur en ik vond het de laatste 4 uren wel heel erg lang duren. Ik had nog proberen te slapen maar dat is niet echt gelukt. Toen we gingen landen had Jeroen ondertussen nog twee reisziektepilletjes genomen dus die was helemaal suf en gaar. Jammergenoeg regende het ook in San Francisco maar het was wel 19 graden. Toen we door de douane gingen werd er weer een foto gemaakt en moesten we onze vingerafdrukken laten scannen. Die doanebeamte was heel streng en dan word ik zenuwachtig. Jeroen heeft gelukkig alle vragen beantwoord zoals hoelang we in San Francisco blijven en wat we hier komen doen, hij wilde zelfs weten wat voor werk we deden. Die douane vroeg ook of we iets bijhadden uit Amsterdam (wiet) en Jeroen vertelde een heel verhaal dat we de regels van het land kennen en dat we niks bijhadden. Ik had echt zo iets van praat niet zoveel ik wil hier weg. Toen we klaar waren en we de koffers hadden, toen gingen we op zoek naar een taxi die we snel hadden gevonden. Toen we naar ons hotel werden gebracht zag ik de Golden Gate Bridge liggen in de verte dat is toch wel gaaf als je die brug in het echt ziet. Toen we de stad inreden viel ons meteen op dat er veel laagbouw is en niet veel wolkenkrabbers. We zijn door een zwarte wijk gereden die volgens ons niet pluis was. Ik zei als ons hotel hier ergens ligt dan moet die taxi maar doorrijden want dit vind ik eng. Maar gelukkig was dat niet het geval. Toen we bij ons hotel aankwamen heeft Jeroen nog aan die Taxichauffeur gevraagt hoe het zat met de fooien geven. Taxichauffeurs krijgen 10 % en obers in Restaurants krijgen ongeveer 15% (ligt eraan hoe goed ze bedienen) van het totale bedrag. We waren het vergeten hoeveel dat ongeveer was maar nu wisten we het weer. Toen we gingen inchecken vroeg Jeroen of we hier s`avonds veilig over straat konden lopen want wat we even daarvoor gezien hadden daar werd je niet vrolijk van. Maar dat kan gelukkig. Toen we op onze kamer aankwamen (jammergenoeg niet de kamer van de film Vertigo) ben ik meteen in de douche gesprongen. Daarna ging Jeroen snel douchen en toen zijn we meteen vertrokken om een hapje te gaan eten want anders viel ik echt in slaap. Toen we vertokken was het half 5 s`middags (half 2 s`nachts Nederland) we hadden een plattegrond bij van de stad dus dat kwam wel goed. Toen we bij het eerste kruispunt kwamen begonnen we meteen met foto`s maken want het was wel een mooi uitzicht.



San Francisco is is gebouwd op 43 heuvels en dan heb je soms mooie uitzichten. 5 blokken verder kwamen we uit bij Powell street en daar lopen de cable cars daar werden natuurlijk ook foto`s gemaakt en we besloten meteen om Powell street in te wandelen. we moesten berg op wandelen en toen we op de top stonden toen hadden we het beroemde uitzicht op Alcatraz.



Ondertussen was het flink gaan regen en we waren op weg naar China town wat in de buurt moest liggen. We kwamen steeds meer Chinese zaakjes tegen en het eerste zaakje waar ze paraplu`s verkochten daar hebben we er een gekocht want we waren bijna doorweekt. Toen zijn we snel naar een restaurantje gaan zoeken en het eerste restaurant wat we tegenkwamen en er goed uitzag daar zijn we ingedoken. Jeroen bestelde een spagetti en ik had scampi`s met aardappeltjes uit de oven.



Toen we daar in dat restaurant zaten waren we mensen aan het bekijken. Er lopen veel hippe mensen rond en we hebben ook veel daklozen gezien. Ik had ook gelezen dat er veel Chinezen wonen en dat klopt. Ik vind ook dat je merkt dat het vroeger een hippystad was Het is allemaal net even anders dan andere Amerikaanse steden die we gezien hebben. Ik had ook gelezen dat deze stad een beetje Europees aandoet en ik snap helemaal wat ze bedoelen. Nadat we heerlijk gegeten hadden besloten we naar het hotel terug te gaan want we waren wel heel erg moe aan het worden. We liepen een andere route en we kwamen nu wel uit in Chinatown ze hebben daar leuke winkeltjes en de lampionnen die over de straat hangen die maken het ook gezellig





Toen we uit Chinatown kwamen zijn we rechtstreeks naar ons hotel gelopen en ik ben meteen in bed gedoken waar ik om 07.00 meteen als een blok in slaap viel.

Terug naar boven

Dag 2: San Francisco

Om kwart voor 4 werd ik wakker maar ik bleef nog een half uurtje in bed liggen omdat ik niet meer kon slapen, even later na mij stond Jeroen ook op. We gingen ons opfrissen en om half 7 vertrokken we op zoek naar een eetgelegenheid. Na een tijdje vonden we een leuk eetcafeetje. Toen we daar effe zaten viel ons op dat er allemaal nederlandse woorden op de muur stonden zoals pannekoeken, koffie en keuken. Jeroen had er een foto van gemaakt maar die had hij per ongeluk gewist. Jeroen vroeg aan de eigenaar waarom er Nederlandse woorden op de muur stonden en het bleek dat de vorige eigenaar een Nederlander was. Nadat we daar lekker ontbeten hadden liepen we terug naar ons hotel om de paraplu terug te brengen want het zonnetje scheen lekker en we hadden een regenjas bij voor het geval dat. Daarna vertrokken we te voet richting Fisherermans warf. Onderweg kwamen we ook langs Lombard street, de bochtiste weg te wereld. Dit is een stukje weg met 8 bochten erin. Die weg is zo gemaakt omdat het een heel steil stukje weg is en in de jaren 20 hadden de auto`s nog niet zo veel vermogen om dat steile stuk te rijden.



Toen we dat bekeken hadden liepen we verder richting Fisherman`s warf waar we vrij snel aankwamen. We liepen meteen naar Pier 41 want daar kun je kaartjes kopen om naar Alcatraz te gaan. Ik had van een collega te horen gekregen dat als je niet gereserveerd had, dat je er vroeg bij moest zijn. Wij waren er om 9 uur en op z`n vroegst konden we om 12.45 op de boot naar Alcatraz. Dus als je Alcatraz eens wilt bezichtigen dan ben er vroeg bij als je niks gereserveerd hebt! Nadat we de kaartjes gekocht hadden liepen we verder naar Pier 39 waar de zeerobben of zeehonden liggen (ik weet niet presies wat het zijn)



Ze maakten veel lawaai en een paar maakten ruzie met elkaar, dat was wel leuk om naar te kijken. Na een tijdje liepen we weer terug naar Fishermans warf en waren we aan het bespreken wat we wilden doen in de tussentijd tot 12.45. We wilden wel naar de Golden gate Bridge wandelen maar we hadden gehoord dat het 2 uur heen en 2 uur terug lopen was, dus dat haalden we niet. Toen zagen we een fietsverhuur dat leek ons wel een goed plan om op de fiets naar de golden gate bridge te gaan. Na wat informatie gekregen te hebben besloten we dat te doen want we zouden op tijd terug zijn. Dat is de beste beslissing die we gedaan hebben en ik raad het iedereen aan om te doen! We moesten een paar keer heuvel op die erg steil waren en dat heb ik dan gelopen want ik heb een conditie waar je om kan huilen, hahahaha.



Toen we over de golden gate bridge fietste viel het ons wel op dat er veel lawaai is van de auto`s. Er zijn ook veel wandelaars dus dan kan je niet gezellig langs elkaar fietsen da`s dan wel jammer maar verder is de fietsroute echt leuk want je fietst langs de zee en door parken waar je veel mensen ziet joggen. Een grappig detail op de golden gate bridge, zie de onderstaande foto.



We hadden heen en terug in totaal 23 km gefietst. We kwamen net op tijd terug om de boot naar Alcatraz te pakken. De bootreis naar het eiland gaat vrij snel, je bent er binnen 10 minuten. Het is het heel mooi eiland met veel groen maar het geeft ook een spannend gevoel als je aanmeert omdat daar de beruchte bajes ligt.



Als je op het eiland aankomt dan verteld er een parkranger wat over het eiland en over de gevangenis. Het is een Nationaal park en je mag er nergens eten of drinken (je mag alleen een plastic flesje water meenemen) omdat er veel zeemeeuwen zitten en die worden beschermd. Daarom mag je ook niet overal op het eiland komen. Nadat die Parkranger was uitgepraat liepen we naar boven naar de gevangenis. Bij de ingang van de gevangenis kregen we een koptelefoon mee en dan kun je zelf langs de gevangenissen lopen en dan krijg je informatie.



De gevangen zaten 23 uur per dag in hun cel en mochten 1 uur per dag luchten. Als je de cellen zien dan word je er niet vrolijk van want die zijn echt piepklein. We hebben de cel van Al Capone ook gezien. We hebben ook nog de isoleercellen gezien dat waren dus net zo`n kleine cellen met niks erin en een celdeur waar bijna geen licht doorkwam. Er hebben een paar mensen jaren vast gezeten in zo`n isoleercel. Ik kan niet geloven dat die mensen nog normaal uit zo`n hok gekomen zijn want daar word je echt gek denk ik. Ik vond het een heel interressante tour en het is een echte aanrader om Alcatraz te gaan bezichtigen. Toen we klaar waren met de audiotour liepen we op ons gemakje de berg weer af en gingen we met de boot terug naar het vasteland. Toen we daar aankwamen zag Jeroen een onderzeeboot liggen die je ook kan bezichtigen dus wij daar naartoe. Het was ook een audiotour en je kon helemaal door de onderzeeer lopen. Het was echt heel klein daarbinnen want ik moest zelfs bukken om door de deurtjes te gaan.



We waren er vrij snel uit want ik werd zeeziek en heel interessant vond ik het niet, Jeroen vond het wel heel gaaf. Toen we uit die boot waren liepen we naar Fishermans Warf waar we wat gingen eten. Ze hebben daar veel visrestaurants en we gingen daar eten. Nadat we gegeten hadden gingen we de winkeltjes af bij Fishermans Warf. Het is daar wel leuk maar veel van hetzelfde spul. Jeroen heeft er een t-shirt gekocht en ik een paar slippers want ik had pijn aan m`n voeten van het lopen. Toen ik m`n nieuwe slippers had aangetrokken liepen we richting Chinatown naar union square. Op Union Square kun je goed shoppen en dat wilden we wel. Toen we bij Union square aankwamen zijn we op een terrasje gaan zitten want ik had nog pijnlijkere voeten gekregen. Ik deed snel de slippers uit en trok m`n laarzen weer aan waar ik ook bijna niet meer op kon lopen. Nadat we wat gedronken hedden liepen (ik strompelde) we verder over Union square. Ik kon kon bijna niet meer lopen dus we hebben Union square maar half bekeken en liepen terug naar ons hotel. Toen we bij ons hotel waren aangekomen zagen we de resultaat van die dag, we waren heel erg verbrand. Ik had een knalrode neus en je ziet presies dat ik een zonnebril heb opgehad en mijn armen deden ontzetend veel pijn die waren het ergste verbrand. Jeroen z`n hoofd was helemaal rood verbrand en z`n armen ook pijnlijk verbrand.

We hadden helemaal geen zin meer om ergens te eten dus hebben we pizza en spagetti laten bezorgen. Toen we die ophadden ging om half 9 het licht uit, we waren kapot.

Terug naar boven

Dag 3: San Francisco - Monterey

Vandaag was ik om 5 uur opgestaan ik wilde nog een verslag plaatsen op clubs maar we kregen geen verbinding. Dus Jeroen en ik gingen onze spullen alvast inpakken want vandaag zouden we beginnen aan de rondreis. Om 8 uur konden we de huurauto ophalen bij Hertz. We waren er presies op tijd en nadat we alles geregeld en ingevult hadden gingen we naar onze wagen, het was een lelijke witte wagen. We hadden 3 maanden geleden alvast een grote wagen gererveerd met een navigatiesysteem. Toen we mochten wegrijden moesten we een heuvel afrijden. Onder aan die heuvel wilde Jeroen de radio aanzetten en tot z`n grote schrik zag hij dat er geen navigatiesysteem inzat. Hij stapte meteen uit en ging binnen bij Hertz om een andere wagen met Navigatie. Die sukkels hadden geen wagen meer met navigatie, terwijl we het 3 maanden geleden gereserveerd hadden. We besloten om ergens anders een auto te gaan huren want we wilden persé een navigatie in de auto. Dus we liepen terug naar ons hotel en vroegen aan die baliemedewerker of hij ons kon helpen voor een andere wagen. Die jongen heeft ons erg goed geholpen. Rond half 11 kwamen we aan bij de andere autoverhuur en daar hadden we een auto met navigatiesysteem. Het is een grijze Crysler en de wagen lijkt op een Mercedes vind ik, dus we zijn dik tevreden!



Eindelijk konden we vertrekken en we vertrokken richting San jose waar we het Winchester Mystery house gingen bekijken. Dit huis was van de familie Winchester de bekende wapenfabrikant. Toen de man van Mevr. Winchester overleed draaide ze een beetje door omdat ze dacht dat de geesten van de mensen die door een Winchestergeweer gedood waren bij haar kwamen spoken. Dus ze ging naar een soort jomanda om te raadplegen wat ze zou kunnen doen om van die geesten af te komen. Die Jomanda zei dat ze aan haar huis moest blijven bouwen. Dat heeft ze dus 38 jaar 24 uur per dag gedaan tot haar dood.



Sommige trappen komen uit tegen het plafond, er zijn deuren die nergens uitkomen het is best interessant om er rond te lopen. Het is een erg mooi huis en het heeft ook mooie tuinen. Na de rondleiding vertrokken we naar Santa Cruz waar we de mystery spot gingen bezoeken. Na een tijdje reden we door de bergen en zagen we mooie natuur en volgens mij zagen we ook de Redwoods bomen. Dat zijn hele hoge bomen die je in Nederland niet ziet. Inmiddels waren we bij de Mysteryspot aangekomen. De Mystery spot is een klein gebied waar de zwaartekracht anders is. Ze lieten een proef zien met een balletje die niet op de balk omlaag rolde maar omhoog. Dat was erg grappig. Jeroen was er helemaal in z`n element en hij deed met alle proefjes mee. Ik wilde ook wel meedoen maar ik werd er helemaal duizelig dus ik hield me veilig aan de balk vast. Hieronder een paar foto`s




Na de rondleiding vertrokken we richting Monterey waar wij beginnen op de HWY 1 langs the Pacific Ocean (ik weet niet meer hoe die zee in het Nederlands heet). We reden al een heel stuk langs de zee en het is fantastisch mooi. Toen we rond 4 uur in Montery aankwamen gingen we op zoek naar een motel. In het centrum vonden we een motel en we kregen veel informatie wat er allemaal te zien is in Monterey. Zo kun je bijv. als je geluk hebt, Orka`s, walvissen en dolfijnen zien zwemmen in de zee. Het lijkt me allemaal erg mooi en we gaan het ook bekijken maar niet meer vandaag want we hebben overal pijn van gister, het dagje wandelen en fietsen in san francisco en de verbrande armen. We zijn nog iets gaan eten in Denny`s en die diner beviel ons goed, we dachten eerst dat het een soort mac donalds was maar dat is dus niet zo.



Daarna zijn we terug gegaan naar ons hotel en hebben we de rest van de avond rustig aan gedaan. Jeroen die sliep al sinds half 9 en ik ben om half 11 gaan slapen.

Terug naar boven

Dag 4: Monterey - Santa Barbara

Vandaag werden we om 6 uur wakker. Nadat we de koffers hadden gepakt en hadden uitgecheckt in het motel reden we naar het centrum van Monterey waar we eerst gingen ontbijten. In het motel bij de receptie lag een kortingsbon van een diner dus daar gingen we ontbijten want in het motel kon je niet ontbijten. Nadat we gegeten hadden vertrokken we richting de pier want daar zouden zeeotters te zien zijn die aan het wachten waren op hun middagmaal. Die otters werden rond 11 uur gevoerd. Wij waren er rond half 10 dus dat was veel te vroeg maar we hebben we een paar zeeleeuwen (of hoe ze ook heten) op de foto gezet.



De receptioniste van het motel had ook verteld dat er soms walvissen en dolfijnen te zien waren in de zee maar we hebben er helaas geen gezien.

Toen we een tijdje gewandeld hadden langs de kust van Montery vertrokken we naar de 17 miles drive, dat is een route van 17 mile en die ligt tussen Monterey en Carmel in.

Effe een weetje: Clint Eastwood is burgemeester van Carmel geweest.

Die 17 mile drive is een heel mooi gebied om te rijden. Bij de ingang (8 dolar entree) krijg je een routekaart mee met informatie over bepaalde punten. We waren bij een bepaald punt gestopt en toen we naar de zee aan het kijken waren kwam er opeens een soort eekhoorntje naar Jeroen. die ging op z`n achterpoten zitten en die was met z`n voorpootjes aan het klappen. De eekhoorn wilde eten hebben maar we hadden niks bij ons, dat was wel jammer. Even later stonden er nog twee bij onze voeten. Het was echt mooi.



Toen we de route hadden gereden, reden we richting Carmel om een hapje te gaan eten. Het was zo druk in Carmel dat we besloten om door te rijden. We keken op de kaart en we besloten om langs de kust naar het plaatsje Big Sur te rijden. Nadat je Carmel uitrijd begint het bekende stuk van de hwy 1 en je merkt dat ook. Het is zo verschrikkelijk mooi, je rijd bijna constant langs de zee af en het gaat berg op en berg af, je gaat soms heel hoog berg op. Ik dacht dat ik het doodeng zou vinden maar ik vond het alleen maar prachtig. In het echt is het zo fantastisch dat kun je niet op de foto weergeven, dus ik raad iedereen aan dat als die ooit in Californie is dat die deze route rijd, het is een echte aanrader!






Toen we na ongeveer een uur rijden bij Big Sur aankwamen, bleek het maar 1 restaurant, een bezinepomp een kledingwinkeltje en een supermarktje te hebben en dat was het, het is dus geen dorpje ofzo. We gingen daar wel iets eten want we hadden honger. Ik had m`n boekje van Californie erbij gepakt en ik ging lezen over Big Sur. Nu blijkt dat ze de 160 km route langs de zee de Big Sur noemen. Ze hebben in 1930 de hwy 1 aangelegt en verder hebben ze die natuur ongerept gelaten. Je hebt na elke keer een uurtje rijden een restaurantje en een winkeltje liggen, verder is er niks. Wij vonden dat niet erg want we waren alleen maar van het uitzicht aan het genieten. Op de route heb je veel stoppunten waar je kan stoppen en kan uitstappen, we deden dat in het begin bij bijna elk stoppunt maar dat is geen doen dus stopte we alleen nog maar bij de mooiste stoppunten. We hebben over die 160 km de hele middag gedaan.

Toen we de kustlijn gereden hadden gingen we eens bekijken waar we gingen slapen. We besloten naar Santa Barbara te rijden, we kwamen daar pas vrij laat aan om half 8. We zijn toen wat gaan eten bij Denny`s en daarna zijn we meteen gaan slapen om 10 uur want we moesten de volgende dag om 5 uur weer op.

Terug naar boven

Dag 5: Santa Barbara - San Diego

Om 5 uur werden we gewekt door de wekdienst van ons motel. We gingen deze dag naar de Universal studio`s in Hollywood los Angeles. We vertrokken om half 7 omdat we wisten dat in Los Angeles het verkeer heel erg druk is. Volgens de routeplanner zouden we er ongeveer anderhalf over doen maar we hebben er 2, 5 uur over gedaan.



Om 9 uur waren we bij de Universal Studio`s, we waren een van de eersten in de parkeergarage dus we hadden de auto fijn bij de ingang dus hoefde we niet ver te lopen. Toen we de parkeergarage uitliepen keken we onze ogen uit. We kwamen uit in een soort winkelstraat met kledingwinkeltjes, cafeetjes en een bioscoop. het zag er heel leuk uit maar ze waren nog gesloten.



Toen we bij de ingang van de universal studio`s aankwamen bleek dat het park pas om 10 uur openging. We kochten wel alvast kaartjes en gratis drinken de hele dag. Dat gratis drinken in het park kost $5 per persoon en je hebt het er na 2 keer drinken er al uit.

Toen het park open ging, liepen we meteen naar de rondtour van de Universal studio`s want daarvoor waren we eigenlijk gekomen. Je zit in een soort treintje en iemand verteld dan over de studio`s en de set`s waar je langskomt. Zo hebben we de set van back to the future gezien.



Murder she wrote


War of the worlds


Desperate Housewife`s


Jammergenoeg waren ze aan het filmen op de set van desperate housewife`s dus mochten we daar niet doorrijden. Na de rondtour zijn we het pretpark verder gaan bekijken. We zijn tot 4 uur in het park gebleven. De rondtour door de sets en studio`s is heel erg leuk en de moeite waard maar de rest van het park is niet zo spectaculair. Het is een heel klein pretpark en ik vind de Efteling veel leuker.

Toen we het park uitliepen zijn we de winkelstraat nog afgelopen maar we hadden niks gekocht.

We stapten rond half 5 in de auto en we vertokken naar San Diego. Normaal was het de bedoeling om nog een dag in L.A. te blijven maar we hadden geen zin meer in die drukte dus daarom reden we meteen door naar San Diego. Ik heb trouwens de Hollywood letters op de berg zien staan maar ik was te laat om een foto te maken.

Om half 8 kwamen we aan in san Diego waar we een heel mooi motel hadden gevonden in Downtown San Diego (het oude stadsgedeelte). We zijn nog wat gaan eten in een gezellig restaurantje. Na het eten hebben we nog wat door de winkelstaat gewandeld waar ze allerlei leuke winkeltjes hadden daarna zijn we naar ons hotel gegaan waar we om 11 uur als een blok in slaap vielen

Terug naar boven

Dag 6: San Diego -Tucson

Deze dag sliepen we eens uit, om 7 uur werden we wakker. Nadat we ons hadden klaargemaakt om te vertrekken liepen we eerst nog effe door Old town San Diego om iets te zoeken waar we konden ontbijten. Nadat we gegeten hadden liepen we nog wat rond omdat ik op zoek was naar een zwarte warme trui want het was bewolkt en frisjes in san Diego. Ik heb uiteindelijk een zwart vest gekocht.



Rond 11 uur reden we de stad uit richting Saguaro National Park bij Tucson. Het was ongeveer 700 km rijden dus daar hebben we de hele dag over gereden. We hebben wel veel verschillende landschappen gezien en het grootste gedeelte hebben we in de woestijn gereden. Het was wel mooi om te zien hoe mensen een plek in de woestijn zo groen kunnen maken door irrigatie. Je zag overal slootjes gegraven waar water doorheen liep, soms leek het net of we weer in Nederland zaten.



Als je dan zo`n stadje uitreed dan zat je weer midden in de woestijn. dat is toch wel raar.



Het viel me ook op dat de tankstations en restaurants ver van elkaar lagen. Soms moest je wel 70 km rijden voordat je er weer een tegenkwam. Als jeroen ging tanken dan kochten we meteen een paar flessen water want dat had je wel nodig in die hitte. Jammergenoeg hebben we deze keer geen termometer in de wagen maar ik denk dat het rond de 40 graden was in die woestijn. Die warmte is trouwens wel goed voor onze gewassen kleren. Ik leg ze op de achterbank en dat is daar zo droog.



200 km voor Tucson zagen we de eerste cowboycactussen (Saguaro cactussen) Ik vind het mooie cactussen.

We hebben ook nog een zandstorm gezien maar die heb ik helaas niet op de foto. Het zag er uit als een ieniemini tornado (echt heel klein hoor). Er werd ook gewaarschuwd door borden langs de weg dat je moest uitkijken voor opwaaiend zand.

Rond 6 uur reden we Tuscon binnen en we reden wat rond om een motel te zoeken. We zochten een paar motels op in de routeplanner maar telkens als we bij zo`n motel aankwamen dan vonden we dat niks omdat het in een achterbuurt lag.

Toen we Tucson binnenreden zagen we langs de snelweg een Dennys liggen met een motel erlangs, dus toen zijn we daar naartoe gereden.

Het was inmiddels 7 uur en we wilden nog wat gaan winkelen maar dat hebben we niet meer gedaan want de winkels sloten om 9 uur en dan moesten we ons haasten. We zijn nog wat gaan eten bij Dennys en rond 10 uur zijn we gaan slapen.

Terug naar boven

Dag 7: Tucson - Phoenix

Om 7.00 werden we wakker en gingen we ons klaarmaken. We gingen ontbijten bij Denny`s en na het ontbijt vertrokken we rond half 10 naar Saguaro National Park. Bij het park aangekomen waren we blij dat we onze parkpas van vorig jaar weer eens konden gebruiken, maar er is geen pascontrole dus iedereen kan er gewoon doorrijden. Je kunt in dit park ook wandelingetjes maken en dat hebben we dus ook gedaan. Bij het eerste stoppunt kon je een wandeling maken van 1 mile ( = 1,6 km). Dit hebben we gedaan en het was best interessant want er stonden overal informatiebordjes op die route. Zo weten we nu dat zo`n cactus pas na 75 jaar zijarmen krijgt en ze worden ongeveer 200 jaar oud. Vogeltjes maken soms hun nest erin omdat het zomers koel is en s`winters warm en op hun beurt eten ze insecten op die de cactus anders zou doden. Die wandeling van 1 mile is natuurlijk niet lang maar we waren blij dat we in de wagen zaten het was daar echt heet in die woestijn!

We vonden de catussen soms ook wel op mensen lijken



Ook gaan veel cactussen dood doordat er mensen op gaan schieten, we hebben ook veel cactussen gezien met kogelgaten. Op de wandelroutes stonden ook overal bordjes dat schieten streng verboden was.



De cactussen hadden ook bijna allemaal bloemetjes dat was wel mooi om te zien.




Toen we genoeg hadden van de cactussen reden we naar old Tucson. We dachten dat het een old town was maar het bleek dat hier veel cowboy films zijn opgenomen. Je moest entree betalen en dan kon je cowboy shows bekijken en een rondtour door de studio`s waar die films werden opgenomen. We kwamen daar om half 12 aan en we hebben maar 1 show bekeken die wel heel erg grappig was.



We moesten daarna tot half 2 wachten voor die rondtour door de studio`s maar dat hebben we niet gedaan. We hadden geen zin om een uur in die hitte te wachten want verder was er in dat cowboydorpje niet veel te beleven. Dus we vertrokken weer richting Tucson want we hadden in het motel in een boekje gelezen dat er een grote shoppingmall was. We hebben die middag lekker geshopt en ook lekker gegeten in een restaurant. Rond 4 uur waren we uitgewinkeld en vertrokken we richting Sedona.

Rond half 8 kwamen we aan in Sedona en gingen we een Motel zoeken. De eerste twee motels waren vol dus toen reden we terug naar het Hilton Hotel die we hadden zien liggen, we dachten daar zal wel plek zijn. Er stond een man voor de deur en die zei dat in heel Sedona alles vol zat dus dat we maar een stuk terug moesten rijden om het daar te proberen. We reden terug naar de snelweg want daar hadden we ook motels gezien. Daar zat ook alles vol en de baliemedewerkster zei dat s`middags om 3 uur al alles vol zat. We moesten maar terug naar Phoenix rijden daar hadden we misschien wel kans. Jeroen had s`middags iets gehoord over Memorial day dus daarom zou het wel zo druk zijn.

Uiteindelijk zijn we helemaal terug gereden naar Phoenix (120 km) en daar hadden we eindelijk een kamer. Het was inmiddels half 11.

We vroegen aan de baliemedewerkster waarom het overal zo druk was en het kwam inderdaad door Memorial day. Dat is Maandag en de Amerikanen maken er een lang weekend van en dan trekken ze erop uit.

Om half 11 waren we in onze kamer en een uurtje later gingen we slapen.

Terug naar boven

Dag 8: Phoenix - Sedona - Phoenix

We werden om 8 uur wakker en we gingen ons op ons gemakje klaarmaken voor het dagtochtje naar Sedona. Deze dag zou een rustig dagje worden dus we hadden alle tijd van de wereld.

Omdat het Maandag Mermorial day is hadden we besloten dat we in de Grand Canyon alvast een hotel gingen boeken voor Maandagavond. Het is daar heel erg toeristisch en we hebben geen zin om weer uren te gaan zoeken naar een slaapplaats. We zochten op internet een leuk motel en Jeroen heeft telefonisch gereserveerd dus daar hoeven we ons geen zorgen meer over te maken.

Om half 10 gingen we ontbijten in het hotel en rond half 11 vertrokken we richting Sedona. Na 10 km rijden kwamen we een shoppingmall tegen dus we gingen eerst nog effe winkelen. Ik heb me een paar spierwitte sportschoenen gekocht voor $10 en jeroen nog een t-shirt. Het meisje van de schoenenwinkel vroeg waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen. We vertelden dat we naar Sedona gingen. Het meisje vertelde dat als ik die witte schoenen zou aantrekken dat die schoenen aan het einde van de dag er helemaal oranje uit zouden zien. Ik dacht die schoenen trek ik aan want ik hou niet van die spierwitte schoenen waarvan je ziet dat die nieuw zijn.

Na een half uurtje winkelen vertrokken we weer verder naar Sedona. Onderweg kwamen we nog in de file. Toen we 20 minuten later nog in de file stonden waren we aan het twijfelen om terug te draaien. dat hebben toch maar niet gedaan. Even later zagen we dat de file veroorzaakt werd door een mororongeluk.

Uiteindelijk kwamen we pas om half 2 in Sedona aan. Daar moest je een parkpas kopen als je wilde gaan wandelen in dat gebied. Met de auto kon je gewoon gratis op de weg rijden maar als je in de natuur wilde wandelen dan moest je dus een pasje hebben die je aan de achteruitkijkspiegel van je wagen moest hangen. Er waren verschilende pasjes maar wij hebben een dagpasje gekocht van $5 (EUR3,75) dus duur is het niet. Ik denk dat ze dat deden omdat er niet zo veel parkeerplaats is langs de weg. Je kreeg ook nog een informatie krantje mee en daar stond ook in welke dieren en in de omgeving voorkwamen. Er zaten tarantula`s, schorpioenen en slangen. Maar gelukkig ben ik er geen tegengekomen

We zijn een stukje gaan wandelen en het is daar heel erg mooi voor fietsers en wandelaars. Dus als je een keer in de buurt van Flagstaff of Phoenix bent ga dan een dagje naar Sedona (niet op feestdagen dan is het veel te druk) als je van wandelen houd, het is de moeite waard!





We wilden in Sedona ook ergens wat gaan drinken maar het was daar zo druk dat we snel doorreden. Door heel het dorp stond een file dat was echt erg. We hoorden later dat het er op normale dagen niet zo druk was en dat je er met de feestdagen beter weg kon blijven.

Toen we Sedona uitreden zagen we dat het landschap veranderden, op de rode rotsen groeide steeds meer groen en we kwamen in de bossen terecht. We reden langs een beekje de bergen in.



Na een tijdje gingen we wel heel erg hoog en reden we langs steile rotswanden. Het was een heel mooi uitzicht en soms best eng. Bovenop de berg was een uitkijkpunt over de Oak Creek Canyon en daar gingen we effe kijken. De hele parkeerplaats stond propvol maar we vonden gelukkig een plaatsje. Het uitzicht was daar schitterend.



Na een half uurtje sprongen we weer in de auto en we reden richting Flagstaff om daar de snelweg te pakken terug naar Phoenix. Toen we bijna bij ons hotel waren, zagen we in de verte een zwarte rookwolk en we stonden weer in de file. Meteen daarna kwam de brandweer langs en 10 minuten later was die brandwolk weg. Na 20 minuten reden we langs een uitgebrande wagen die de file had veroorzaakt.

Toen we onze afslag hadden genomen gingen we meteen ergens een hapje eten. We wilden de Wendy`s eens uitproberen maar we reden eerst langs de posters om te kijken wat voor eten het was. De menu`s wat we zagen leek veel op de Mac dus we besloten bij de buurman te gaan eten en dat was Denny`s!

Na het eten reden we naar ons hotel waar we om 7 uur aankwamen. We doen de rest van de avond niet veel meer.

Terug naar boven

Dag 09: Phoenix - Grand Canyon

Vandaag stonden we pas echt laat op, pas om 8 uur. We gingen ons op ons gemakje klaarmaken voor voor het "kleine stukje" naar de Grand Canyon, het zou ongeveer 4 uurtjes rijden zijn......

Om half 10 waren we klaar en gingen we ontbijten in het hotel. Jeroen ging eens opletten wat de Amerikanen allemaal aten. Er zaten een paar kinderen te eten en ze hadden alleen maar mini hamburgers, wafels en eierpannekoeken op hun bord liggen. Niet eens een boterham met jam ofzo. Ik eet die hamburgertjes en eieren ook wel maar ik eet ook een snee geroosterd brood met jam. Jeroen en ik zijn het er wel over eens dat een stevig ontbijt niet eens zo slecht is. Je hebt bijna de hele dag geen honger meer. We eten hier drie keer per dag en m`n avond eten krijg ik meestal niet eens op omdat ik nog vol zit van de andere twee maaltijden en ik heb ooit gehoord dat ontbijten belangrijker is dan avondeten. Dus dan zijn we goed bezig!

Toen we klaar waren met ontbijten vertrokken we rond 10 uur uit Phoenix. Onderweg kregen we zelfs een beetje ruzie omdat ik weer overal naartoe wilde gaan en Jeroen vond het allemaal teveel rijden op een dag. Hij had natuurlijk helemaal gelijk want hij rijdt altijd. We hadden ook spijt dat we al geboekt hadden in de Grand Canyon want op de routeplanner stond dat we rond kwart over 1 al in de Grand Canyon zouden aankomen. Het is misschien belachelijk dat ik het zeg maar we hadden geen zin om de hele middag in die Canyon te gaan zitten want dat hadden we al gezien en het lijkt toch op elkaar. Na het vele bekvechten besloten we dat we er onze vakantie er niet door lieten verpesten.

Toen we rond 12 uur voorbij Flagstaff waren gereden zaten we op de route 66 en ook nog op een stukje die we vorig jaar niet gereden hadden. We kregen weer goeie zin en we besloten naar Williams en Seligman te rijden. Die plaatsjes zijn bekend van de route 66.



In Williams hebben we door de winkelstraat gewandeld en we hadden een paar giftshops bezocht. We zagen veel leuke prulletjes maar we lieten die maar staan i.v.m. ruimtegebrek in de koffers. Toen we de hele winkelstraat doorgewandeld hadden reden we terug naar de snelweg want we hadden daar een Denny`s zien liggen.

Na het eten vertrokken we naar Seligman en we reden een groot deel over de route 66, dat was echt weer leuk om te doen!



Rond half 3 kwamen we aan in Seligman, het is een van de beroemdste plaatsen aan de Route 66 denk ik.

De familie Delgadillo doet er alles aan om de Route 66 gedachte in stand te houden. Dat lukt ze aardig! Angel Delgadillo runt met zijn vrouw een souvenir winkel. Vroeger was hij kapper, hoewel zijn kappersstoel er nog staat oefent hij het beroep niet meer uit. Hij is dan ook al ver in de tachtig.



We zijn de winkel ingegaan maar we hebben Angel Delgadillo jammergenoeg niet gezien. Ik heb gelezen in verslagjes van andere Nederlanders dat hij alle kranteknipsels over Seligman bewaard hij heeft ook Nederlandse kranteknipsels in zijn kapperszaakje hangen. We konden het trouwens toch niet laten en we hebben toch een paar souveniertjes gekocht.

Rond 3 uur vertrokken we uit Seligman richting de Grand Canyon, we hadden onze middag toch goed gevuld vonden we. Rond half 5 kwamen we aan bij ons hotel en we gingen inchecken. de jongen die ons hielp die zat onder de tatoeages, tot in z`n nek. We hebben dat hier al vaker gezien, in Nederland zul je dat niet snel zien.

Toen we onze kamer inliepen viel onze mond open. We hebben een aparte zithoek en de slaapkmer is apart. Zoiets hebben we nog nooit gehad, we zijn er echt blij mee!



Toen we alles hadden uitgepakt gingen we de Grand Canyon bezoeken en eindelijk konden we onze Nationale park pas eens gebruiken! Toen we het park inreden gingen we eerst op zoek naar de Grand canyon Village om wat te gaan eten. Toen we gegeten hadden reden we langs de Canyon af op zoek naar een vieuwpoint die we al snel vonden.






Rond half 8 reden we terug naar ons hotel. Daar hebben we al onze spullen al klaargelegt en de koffers alweer ingepakt want morgenvroeg willen we vroeg vertrekken.

Terug naar boven