Ons vliegtuig zou pas om half 4 vertrekken maar we konden niet via internet onze zitplaatsen bevestigen. Jeroen had de dag ervoor nog naar het vliegveld gebeld en onze zitplaatsen doorgegeven. Het bleek dat we in de middelste rij zaten en achter elkaar. Daar hadden we helemaal geen zin in en Jeroen die moet toch al elk uur naar de wc met z`n stoma dus die wilde het liefst langs het gangpad zitten want anders moest hij steeds over de mensen heenkruipen. Dus we waren best gestresst over onze zitplaatsen.
Rond half 10 reed er een taxi voor ons hotel en we vertrokken naar het vliegveld. In de taxi ging het gesprek al snel over het WK voetballen en we stonden weer te kijken hoeveel Amerikanen er naar keken. Omdat we dachten dat Amerika geen voetballand was. Onderweg naar het vliegveld had ik ook nog effe een dubbel gevoel, aan de ene kant wilde ik blijven maar ik wilde ook graag naar huis.
Toen we rond kwart voor 10 op het vliegveld waren bleek dat we nog anderhalf uur moesten wachten om in te checken. Jeroen ging wat lezen en ik ging spelen op de gameboy, ondertussen bekeken we ook de mensen die bij de icheckbalie voor naar India stonden. Die hadden best veel bagage bij, houten kisten en ik weet niet wat nog meer, maar die moesten vast veel bijbetalen.
Na een uurtje zagen we dat bij de Nederlandse incheckbalie al een paar mensen stonden dus daar gingen we ook alvast bijstaan want we wilden goede plaatsen hebben. Er stond een man bij de weegschalen z`n koffers te wegen wij gingen onze koffers ook wegen en we zaten per koffer op 1 kg overgewicht. Die man zei dat hij z`n koffers net al open had gemaakt en het gewicht verdeeld had en dat het bij hem nu klopte. Wij vroegen hoeveel het kostte dat overgewicht en hij zei dat we rond de 20 euro zouden betalen. We besloten dat we dat dan maar moesten betalen want die koffers zaten propvol en we hadden geen zin om op het vliegveld te gaan verdelen.
Na een half uurtje gewacht te hebben en wat bijgekletst te hebben met andere Nederlanders over het weer in nederland, konden we eindelijk inchecken. We kregen een plaatsje bij het raam en bij het gangpad dus we hadden ons weer voor niks zorgen gemaakt. We hoefden gelukkig niks bij te betalen voor het overgewicht dus we supergoeie zin. Die man waren we later nog tegengekomen en hij had toch moeten bijbetalen, we hadden echt geluk gehad!
Nadat we hadden ingecheckt gingen we wat eten bij een Japanner op het vliegveld. We moesten met stokjes eten wat jeroen goed lukte en mij totaal niet. nadat we gegeten hadden hebben we nog wat leesvoer drinken en snoepjes gekocht voor in het vliegtuig en toen liepen we naar de gate waar we moesten instappen.
Toen we naar Amerika gingen moesten we bij de douane een pasfoto laten maken en onze vingerafdrukken laten maken. Nu we Amerika uitgingen moesten we bij een apparaat onze paspoorten laten scannen en daarna onze vingerafdrukken laten checken en in de camera kijken of de pasfoto klopt. ik moest mijn petje afdoen (er stond een vrouw bij dat apparaat om te helpen) en ik schaamde me dood om mijn bloempotkapsel, jeroen lag helemaal in een deuk want ik keek echt alsof ik water zag branden.
Toen we klaarwaren met "uitchecken" moesten we nag 2,5 uur wachten tot we konden instappen. Ik ging weer spelen met de gameboy en Jeroen ging wat lezen. Rond half 4 konden we eindelijk instappen en we vertrokken eindelijk naar Nederland. Jammergenoeg deed mijn koptelefoontje het niet die je in het vliegtuig krijgt. Dus ik keek tv met Jeroen z`n koptelefoontje en die deed het ook maar aan 1 kant. Verder hebben we een fijne terugreis gehad en onderweg hebben we nog wat geslapen. Rond kwart over 11 was ons vliegtuig geland en ik kon weer niet wachten om de koffers te pakken en naar mijn vader te gaan zoeken want die zou ons komen ophalen. Mijn zusje die was een uurtje eerder naar Curacao vertrokken en die had hij uitgezwaaid. Nadat we de koffers hadden gingen we naar de uitgang waar mijn pa stond te wachten. We gingen eeerst wat drinken en toen vertrokken we richting Budel. Toen we rond 2 uur onze straat in kwamen rijden kregen we de verassing van ons leven!
Mijn moeder stond ons al op te wachten en toen we net alle koffers binnen hadden gezet kwamen mijn oma en nog een paar tante`s op de bruidstaart die ze hadden laten maken .
