Toen we het stadje gefilmd en gefotografeerd hadden, reden we via een klein weggetje naar de zee. Na een half uurtje rijden en maar 10km verder waren we nog niet bij de zee. Het weggetje was maar smal en het had weer honderden bochten. Daar hadden we alweer snel genoeg van dus we gingen onze planning maar omgooien. We besloten i.p.v. langs de zee te rijden maar naar Leggett te rijden om een redwood te bezichtigen waar je met de auto doorheen kon rijden. En daarna zouden we meteen doorrijden naar Bodega Bay waar The Birds van Hitchcock is opgenomen.
We hadden de routeplanner op Leggett gezet en die zou ons naar de snelweg rijden. We konden gelukkig na 1 km van die stomme kronkelweg af maar toen ik dat andere weggetje zag toen dacht ik ojeeeeeeee. Het was nog een kleiner weggetje en daar zouden we 23km op moeten rijden tot aan de snelweg. We dachten we doen het maar want de routeplanner geeft het aan..........
Nadat we een paar km gereden hadden veranderde de weg in een zandweg met kiezels. We reden in het begin langs een paar boerderijen maar die verdwenen ook al snel. We reden over ijzeren spijlen met een hekwerk erlangs dus we wisten dat we overstekende koeien konden tegenkomen. Want dat ijzerwerk op de weg is iets om die koeien binnen in de wei te houden en dan hoef je geen poort op die weg te zetten, dat ijzerwerk ligt ook alleen bij de ingang van zo`n wei. Niet dat je denkt dat we de hele tijd over ijzer reden want we reden op een zandweg met kiezels erop.
We reden door de hoge groene grasheuvels en we kwamen veel koeien tegen. Opeens stond er een klein groepje herten in een wei die bang wegliepen. Gelukkig renden ze nog net niet de struiken in dus konden we nog snel foto`s maken!
Op een gegeven moment zaten we heel hoog in de heuvels en keken we het dal in. We zaten hoger als de wolken want die zagen we in het dal hangen dat was een mooi uitzicht!
We reden weer verder van de ene wei naar de andere wei. Op een gegeven moment zag jeroen een bord hangen dat je niet de wei in mocht rijden omdat het prive terrein was. En dat iedereen die dat wel zou doen zou worden vervolgd en nog meer van dat soort bedreigingen. We zouden nog net niet worden opgehangen. We kregen het wel effe benauwd, wat moesten we nu doen. Of we reden 13 km terug en dan nog eens 10 km terug naar Ferndale op die stomme kronkelweg. Of we reden die laatste 10km gewoon door en deden net alsof we gek waren en verdwaald waren. We kozen voor het laatste want we waren nog niemand tegengekomen onderweg. We hadden de routeplanner wel verstopt want anders was dat verdwaald verhaaltje natuurlijk niet geloofwaardig. Onderweg zagen we 1 auto in de verte rijden en toen heb ik me wel peentjes gezweet van de schrik. Maar gelukkig reed die niet naar ons toe. Ik was blij toen we die wei waren uitgereden en toen we weer op de gewone weg reden.We zaten toen weer snel op de snelweg en wij waren ook weer blij.
Na 10 minuten rijden moest jeroen wat gaan rusten want hij voelde zich weer misslijk van die kronkelwegen. We stopten bij de eerste afslag waar ze een restaurant zouden hebben. We reden een dorpje in met 5 huisjes en het restaurant stond leeg en te koop dus we konden daar niet gaan zitten. Nadat we effe hadden rondgelopen was jeroen z`n misselijkheid gezakt. We hadden gelukkig een fruityoghurt meegenomen vanmorgen bij het ontbijt en die at hij op. Jeroen was na een kwartiertje weer wat opgeknapt en toen vertrokken we verder naar Leggett. Onderweg waren we allemaal aan het vertellen wat we thuis allemaal gingen doen en eten en we kregen steeds betere zin. Want op sommige momenten kan ik alweer echt verlangen naar thuis maar op andere momenten vind ik het ontzettend jammer om alweer naar huis te moeten gaan.
Rond 2 uur kwamen we in Leggett aan en daar kochten we wat eten in de supermarkt. Daarna reden we naar de boom waar je met de auto doorheen kan rijden. Het was 5 dollar entree en daarvoor mocht je door de boom rijden. Jeroen en ik besloten meteen dat we zoiets ook in Nederland moesten doen daar verdien je goud geld mee. Maar helaas hebben we geen Redwoodboom.
Toen Jeroen door de boom was gereden en de zijspiegel ook nog had beschadigd, reden we richting Bodega bay. We twijfelden onderweg nog of we niet rechtstreeks naar san Francisco zouden rijden omdat we eigenlijk ontzettend moe waren. Maar we besloten om toch maar naar Bodega bay te rijden want het zou ons laatste uitstapje zijn voor San Francisco. Toen we daar rond half 5 aankwamen leek het ons niet veel. We meenden wel wat punten uit die film te herkennen maar het is al zolang geleden dat we die film gezien hadden. We gaan de film thuis nog wel eens kijken.
Toen we weer weg wilden rijden kwamen we langs een restaurant die aan de zee lag. Het zag er gezellig uit dus we besloten om er wat te gaan eten. We kregen zitplaatsen bij het raam aan de zee en we zagen onder het eten twee zeehonden voorbij zwemmen, leuk was dat!
Na het eten vertrokken we weer want er was verder niks te beleven in Bodega Bay. Jeroen had onderweg nog naar het hotel gebeld in San Francisco, waar we 3 weken geleden hadden geslapen. Er was nog plaats en we besloten om meteen tot Zondag te boeken. Toen we San Francisco binnenreden gingen we over de Golden Gate bridge! Dus nu zijn we er met de fiets en met de auto overgegaan.
Rond half 8 waren we bij ons hotel. We wilden de auto ook meteen inleveren maar het autoverhuurbedrijf was om 19.00 dicht, dus dat was wel jammer. Dat gaan we morgen dus als eerste werk doen. Nu zitten we op onze hotelkamer en we gaan zo slapen. Morgen nog een lekker dagje San Francisco en ik merk wel dat ik deze stad wel een hele leuke stad vind!